عشق ستون روابط عمومی ست

رفتارهای اجتماعی از طریق بیان عاطفه، مهرورزی، ابراز عشق، قدردانی، وفاداری و حتی شرکت در امور معنوی حاصل می گردد. از این رو می توان با جرات اساس و شالوده ی هنر روابط عمومی را در عشق جستجو کرد. بیشتر اوقات زمانی که صحبت از روابط عمومی به میان می آید اولین تصور به سمت سازمان ها کشیده می شود. که در اینجا نباید بسط وسیع روابط عمومی را در تمام ابعاد زندگی نادیده گرفت.

وقتی بین مردم عشق باشد این خود یک روابط عمومی ست و نیازی نیست که آن را بصورت تئوری مطرح کنیم. زمانی که روابط عاطفی بین انسان ها شکل می گیرد باعث قدردانی و صمیمت بین افراد می گردد و در نهایت این رفتار باعث مشارکت موفق بین گروه می شود.

زمانی که یک کار گروهی با عشق و علاقه شکل می گیرد و نتیجه آن به یک مشارکت موفق می رسد آنجاست که روابط عمومی توانسته است با هنر خود فضایی از روابط انسانی را شکل دهد که به اهداف نائل آید و تفاهم ایجاد کند.

انسان ها تا زمانی می توانند به مفهوم انسانیت خود در جامعه جامه ی عمل بپوشانند که در اجتماع انسانی تاثیر مثبت از خود بر جای گذارند و این نقش مثبت و موثر در سایه ی عشق و محبت در روابط ها میسر است. و باید هر لحظه در طول این ارتباطات به یاد بیآوریم که خود را عمیقا با میل و رغبت و خالص وقف همدیگر کنیم و تا زمانی که عاشق نباشیم به این پندار نمی توانیم دست بیآبیم و تا زمانی که به مسئولیت هایمان جامه ای از عشق و دوستی نپوشانیم جهت حفظ منافع خود و دیگران نمی توانیم کوشا باشیم.

در دنیای امروز که ارتباطات نقش اول و حیاتی را در زندگی افراد بعهده دارد برقراری این ارتباط هدف نیست بلکه ارتباط وسیله است برای رسیدن به اهداف بزرگ و مقدس. در واقع ارتباط وظیفه ی انتقال پیام را برعهده دارد و سعی می کند در ذهن دیگر یک باور جدید ارزشی را ایجاد سازد و در سایه عشق است که این ارزش می تواند موثر در اذهان عمیق و ماندگار شود. یکی از وظایف هنر روابط عمومی برقراری این نوع ارتباط خالصانه است که در سایه هنر عشق ورزیدن می تواند این اتصال اتفاق افتد.